Info Hotel het Loo

Hotel Het Loo

De geschiedenis van Hotel Het Loo begint in 1838 wanneer een huis wordt gebouwd vlak bij het oude tolhuis op de hoek van de huidige Loolaan en de Zwolseweg.
Maas van der Kraats laat daar een huis bouwen en in 1843 wordt dat huis gekocht door Hendrina de Graaf, weduwe van Gerrit Kamphorst. Zij was volgens de koopakte logementhouderesse van het logement De Kroon aan de Koningsstraat, het logement dat ook nu nog bekend staat onder de naam de Keizerskroon. Zij huurde het logement De Kroon van de rentenierster Anna Cornelia ten Hove. Er zijn aktes bewaard, waarin de huur van het logement De Kroon wordt geregeld. Zij moest een jaarlijkse huur betalen van driehonderd en dertig gulden, maar deze huur kon met maximaal zeventig gulden verhoogd worden, wanneer een lid van het Koninklijk Huis meer dan zes maanden in het paleis Het Loo verbleef; er werden dan waarschijnlijk meer gasten verwacht.
Hendrina wilde voor zichzelf beginnen en zag mogelijkheden op de hoek van de Loolaan en de Langeweg. Zij kocht het huis bij het tolhuis met de daar omheenliggende grond voor acht en twintig honderd gulden, waarbij zij ook nog pacht moest betalen aan de Mark van Noord Apeldoorn.

Zij sloopt het in 1838 gebouwde huis, dat dicht bij het tolhuis stond en bouwt daar een nieuw logement, wat verder van het tolhuis vandaan. Het krijgt de naam De Nieuwe Kroon, waarschijnlijk omdat zij na eerst een aantal jaren logementhouderesse te zijn geweest in het logement De Kroon nu met vernieuwd elan opnieuw gaat beginnen in het logement De Nieuwe Kroon; het lijkt mij een logische uitleg van de naam.
Om het onderscheid met de oude Kroon duidelijker te maken wordt het logement De Kroon ook verschillende malen De Oude Kroon genoemd in de krant, hoewel de eigenlijke naam vanouds ook De Keizerskroon was. Ook in verschillende aktes die ik vond wordt het logement met de naam De Kroon aangeduid.
Er gaan ingewikkelde verhalen dat de naam De Nieuwe Kroon te maken had met de nieuwe kroon van de Oranjes, waar de oude Kroon in Belgie was gebleven, maar mijn redenatie lijkt me logischer.

Inmiddels was een dochter van Hendrina getrouwd met Christiaan Bloemink die toen met zijn ouders vlak bij het logement woonde op de hoek van de Loseweg en de Langeweg.
Op 8 maart 1859 verkoopt zij volgens de akte het logement De Nieuwe Kroon voor vijf en veertig honderd gulden aan Christiaan Bloemink. Christiaan moest ook nog erfpacht betalen tot hij in 1868 ook het erfpachtsrecht afkocht en volle eigenaar werd. Christiaan was ook voerman en had een omnibusdienst van het station naar zijn hotel, welke dienst in latere jaren ook werd uitgevoerd met een paarden- en later ook nog met een motortram. In ons archief zijn nog foto"s van dit trammetje en de remise te vinden.
Ook hij breidde het logement uit en eerst werd in 1878 aan de linkerkant een vleugel aangebouwd en in 1897 is het hotel in de vorm zoals het ook op oude foto"s bekend is; het middendeel is het oude logement en de beide zijvleugels zijn dus later aangebouwd. Het had een voornaam aanzien zoals ook op verschillende ansichtkaarten te zien was. In 1901 kwam het logement na het overlijden van Christiaan in handen van zijn zoon Willem Bloemink. Ook hij liet weer regelmatig bouwlieden komen om het hotel uit te breiden.

In 1912 verkocht hij het hotel aan Hendrik van Wijk en Johannes Postma, die een ingrijpender verbouwing lieten uitvoeren. Van Wijk kwam uit Den Haag in Apeldoorn wonen en werd de nieuwe hotelhouder. Zij hadden aan Henk Wegerif opdracht gegeven een nieuw ontwerp te maken van het hotel. Het aanzien van het hotel werd volledig veranderd. De wat classicistische voorgevel werd veranderd in de vorm zoals hij er nu nog staat. Er werden aan de voorkant meer balkonnetjes gerealiseerd en ook de serres aan de voorkant werden uitgebreid. In 1916 werd aan de linkervoorkant een grote waranda van 21 bij 7 meter bijgebouwd.
In 1921 verkocht Hendrik van Wijk die inmiddels alleen eigenaar was geworden het hotel aan de Apeldoornse hotelhouder Arnoldus Batenburg, Deze liet ook weer verschillende zaken, ondermeer een kiosk bijbouwen en deze verkocht het complex in 1925 aan de NV Grand Hotel en Pension De Nieuwe Kroon voorheen "Bloemink . De naam van het vroegere logement en latere hotel-restaurant is dus in de loop der jaren gewisseld van De Nieuwe Kroon naar Bloemink en weer terug naar De Nieuwe Kroon, terwijl het de laatste jaren weer Bloemink is geweest.
In het archief vond ik ook nog dat bijvoorbeeld in de jaren tussen 1920 en 1926 meer dan 90 personeelsleden voor korte of langere tijd in dienst zijn geweest; van kelner en kok tot kamermeisje en dienstbode.
Voor en na de oorlog schijnt het hotel ook nog de befaamde Michelin-sterren te hebben gevoerd.

In de oorlogsjaren werd een aantal malen van eigenaar gewisseld, waarschijnlijk met de Duitsers verwante eigenaars, want na de oorlog kwam het complex op naam van de Staat der Nederlanden te staan. In de oorlogsjaren is het ook nog in gebruik geweest bij het Duitse leger, waardoor er ook veel schade is ontstaan. In 1952 werd het weer verkocht aan een landelijke hotelketen en kwam de naam Smits restaurants op de voordeur te staan. In 1960 kwam er weer een nadere NV als eigenaar. In 1979 werd een grondiger verbouwing uitgevoerd. Dit keer was het geen verbouwing maar er werd een geheel nieuw gebouw naast het oude geplaatst. Het aantal bedden werd vergroot van 56 bedden tot 200 bedden.
Nog niet zo lang geleden waren er plannen om het hotel weer grondig te verbouwen, maar na protesten ondermeer van de SAM is er toch nog een deel van het oude hotel blijven staan en staat er weer een waardig hotel, dat nog vele jaren mee kan.

In het hotel is ook nog een klein monumentje dat aandacht verdient, een marmeren gedenkplaat die herinnert aan de Varus-slag, een veldslag die in het jaar 9 na Christus plaatsvond in het Teutoburgerwoud en waar in de dertiger jaren van de vorige eeuw een vaste hotelgast, A.D. Muller een studie van heeft gemaakt, waar hij in het hotel ook veel over heeft gesproken met een aantal gasten. Ter herinnering daaraan werd toen besloten tot het maken van een gedenkplaat, waarover ook een artikel staat geschreven in het boekje uitgegeven door de SAM over de kleine monumenten in Apeldoorn.

Bert Kompanje